เมื่อคำพูดนั้นจบลง ความเงียบก็เข้ามาครอบงำทันที

หนวนจิ่วตกใจหันไปมองกู้ฉงอย่างตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

เมื่อสบตากัน กู้ฉงก็ขยิบตาให้เธอเล็กน้อย หน้าเล็ก ๆ ของเขาเต็มไปด้วยชัยชนะ

หวั่นโหรวเองก็กำลังตกใจเหมือนกัน แต่ในกรณีของเธอ มันยังมาพร้อมกับความน่ากลัวอีกด้วย “อะไรนะ... เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ？ ลูกของฉันจ่ายเงิน และส่งใบสมัครเข้าค่ายแล้ว！ ทำไมจู่ ๆ คุณถึงบอกว่าเธอเข้าร่วมไม่ได้ล่ะ？ อธิบายมาเดี๋ยวนี้！”

ครูใหญ่ดูเหมือนจะไม่สนใจกับการขึ้นเสียงของเธอ เขาเริ่มอธิบายอย่างสบายใจว่า “ครอบครัวของกู้ฉงเป็นผู้สนับสนุนหลักสำหรับกิจกรรมค่ายฤดูร้อนในครั้งนี้ ทั้งยังสนับสนุนอาคารเรียน และสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ของโรงเรียนอนุบาลของเราอีกด้วย แต่ในเมื่อลูกของคุณเข้ากับกู้ฉงไม่ได้ ทางเราจะรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากถ้าคุณออกไป”

หวั่นโหรวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น และตะลึงงันด้วยความตกใจ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง และเธอก็อ้าปากค้างกับเหตุการณ์ที่พลิกผันไปอย่างกะทันหัน เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเด็กอย่างกู้ฉงจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้！