icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา

ซีอีโอแด๊ดดี้กับลูกแฝดน่ารักของเขา

ผู้เขียน: Gabbi Galt
icon
บทที่ 1
จมลงไปในทะเล
จำนวนคำ:1869    |    อัปเดตเมื่อ:18/07/2022

“ฉันรู้สึกร้อนรุ่มและไม่สบายไปหมดทั้งตัวเลยค่ะ ช่วยฉันทีนะคะ”

ซูหนวนจิ่วรู้สึกราวกับว่าทั้งร่างของเธอกำลังถูกไฟเผา เธอขยับตัวไปจุมพิตลูกกระเดือกของชายหนุ่มคนนั้นด้วยความอ้อนวอน และร้องขอให้เขามีอะไรกับเธอ

ไม่มีใครสามารถปฏิเสธผู้หญิงสวยอย่างเธอได้ เธอสวย มีเสน่ห์ และดุเย้ายวนมาก

“คุณเป็นคนขอเองนะ”

ชายคนนั้นกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกของเขากระดกขึ้นลง เพราะความหลงใหลไปกับเสน่ห์ของเธอ เขาจึงจับเอวเธอยกขึ้น และก้มตัวลงสนองราคะให้เธอ

“อ๊ะ...” หนวนจิ่วเริ่มครางด้วยความพอใจ

จากเสียงของเธอ มันยากที่จะแยกออกว่าเธอกำลังเจ็บปวด หรือว่ารู้สึกดีกันแน่

ในไม่ช้า ความปรารถนาอันท่วมท้นทำให้เธอโอบไหล่ของชายผู้นี้อย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จังหวะการขยับร่างกายของเขาทั้งรวดเร็วและรุนแรงจนทำให้เธอถึงจุดสุดยอดในที่สุด ร่างกายของเธอสั่นสะท้านขณะที่นอนแนบไปกับเตียง

เธอเหนื่อยล้าและรู้สึกอยากพักผ่อน ก่อนที่เธอจะหลับตาลง เธอเห็นรอยแผลเป็นสะดุดตาบนหน้าอกที่เต็มไปด้วยเหงื่อของชายคนนั้น

... ...

เช้าวันรุ่งขึ้นหนวนจิ่วตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ยังเมาค้าง

ขณะที่ลืมตาขึ้น ร่างกายของเธอก็รู้สึกเจ็บระบมไปหมด โดยเฉพาะที่ร่างกายส่วนล่างของเธอ

เธอถูขมับตัวเองพลางพยายามเรียกสติตัวเอง

‘เกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่ได้กำลังดื่มอยู่ในห้องของหวั่นโหรวเหรอ? ผู้ชายคนนั้นที่ฉันนอนด้วยเป็นใคร?’ เธอคิดในใจ

เมื่อคืนนี้เมิ่งหวั่นโหรวเชิญหนวนจิ่วให้ไปงานปาร์ตี้ล่องเรือสำราญ แล้วหลังจากนั้น...

ปัง! ประตูถูกกระแทกเปิดออก

“ให้ตายเถอะ! หนวนจิ่ว! เมื่อคืนเธอ...” ความประหลาดใจปรากฏชัดบนใบหน้าของหวั่นโหรว

และผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างเธอ หรงยวี่ชู ก็ดูตกใจยิ่งกว่า

หนวนจิ่วตื่นตระหนกพลางดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของเธอไว้ แต่นั่นก็ไม่เพียงพอที่ปกปิดรอยจูบที่เด่นชัดไปทั่วทั้งร่างของเธอได้

มีรอยฟกช้ำที่คอและแขนของเธอ และบรรยากาศในห้องก็บ่งบอกว่า เมื่อคืนนี้เธอได้ร่วมรักกับผู้ชายคนหนึ่ง

“ยวี่ชู ฉันไม่ได้...” หนวนจิ่วต้องการอธิบายตัวเองกับแฟนหนุ่มของเธอ

“หนวนจิ่ว เธอนอนกับผู้ชายคนอื่นจริง ๆ เหรอ! เธอทำแบบนั้นได้ยังไง? เธอนอกใจยวี่ชู!”

หวั่นโหรวดูไม่พอใจมาก ฟังดูเหมือนเธอเป็นคนที่ถูกนอกใจเสียเอง

พอได้ยินแบบนั้นหนวนจิ่วก็มองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

“ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นนะ! หวั่นโหรว ทำไมเธอต้องโกหกด้วย?”

ภายในไม่กี่วินาที หนวนจิ่วก็นึกเหตุการณ์เมื่อคืนรวมถึงความเชื่อมโยงต่าง ๆ ออก

“อะไรนะ...? ฉันรู้แล้ว ยวี่ชู! หวั่นโหรวเป็นคนจัดฉากเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้น ฉัน...”

“ไม่ต้องพูดแล้ว! คุณมันก็แค่อีตัว!” ยวี่ชูตวาดขัดจังหวะการพูดของหนวนจิ่ว ดวงตาของเขาส่องประกายเต็มไปด้วยความโกรธ และน้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ

“หนวนจิ่ว คุณก็เป็นแค่ผู้หญิงสกปรก เหมือนแม่ของคุณ! ที่ชอบยั่วยวนผู้ชายไปทั่ว ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรโง่ ๆ แบบนั้น ซูซื่อ กรุ๊ป ก็คงไม่ล้มละลายหรอก เป็นความผิดของเธอที่ซูซื่อ กรุ๊ป จบลงแบบนี้!“

“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ยวี่ชู? แม่ฉันทำอะไร?”

หนวนจิ่วรู้สึกมืดแปดด้านขณะที่เธอนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนเตียง

“คุณอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก!”

พูดจบยวี่ชูก็เดินออกไปด้วยความโมโห เมื่อเขาเดินออกไปแล้วหวั่นโหรวก็เผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

“ยวี่ชู รอฉันด้วย!”

เมื่อหนวนจิ่วสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง เธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้ จากนั้นเธอก็สวมเสื้อคลุม และตามเขาไปที่ดาดฟ้า เธอจำเป็นต้องคุยกับเขา

“ยวี่ชู คุณหมายความว่ายังไง? ซูซื่อ กรุ๊ป ล้มละลายได้ยังไง? และก็บอกฉันที ทำไมพ่อแม่ของฉันถึงตาย?”

หนวนจิ่วจับไหล่ของยวี่ชูไว้ด้วยมืออันสั่นเทา

ความรู้สึกผิดแสดงออกผ่านสายตาของยวี่ชูชั่วขณะ แต่ไม่นานมันก็ถูกแทนที่ด้วยความโกรธ

“พอสักที! ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก?”

เขาพยายามสะบัดตัวให้หลุดออกจากมือของหนวนจิ่ว

“แค่คุณบอกความจริงกับฉันมา แล้วฉันจะปล่อยคุณไป นะคะ ได้โปรด... ฉันต้องการที่จะรู้เรื่องนี้จริง ๆ ”

หนวนจิ่วยังคงจับยวี่ชูไว้ทั้งน้ำตา

เธอไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้ตัวเธอกำลังยืนอยู่ข้างราวกั้น

ซึ่งเบื้องล่างนั้นเป็นทะเลที่แสนกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต

“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ปล่อยผมเดี๋ยวนี้!”

ยวี่ชูหมดความอดทน เขาผลักเธอออกด้วยความโกรธ

ด้วยเหตุนี้ หนวนจิ่วจึงเซถอยหลัง และตกลงไปในน้ำ

“หนวนจิ่ว!” ยวี่ชูเอื้อมมือไปคว้าเธอไว้ แต่ก็ไม่ทันแล้ว

“อั่ก!”

ในไม่ช้าทะเลอันเชี่ยวกรากก็กลืนกินเธอ หนวนจิ่วไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้องขอความช่วยเหลือ

หลังจากนั้น ผู้คนที่กำลังหลับใหลอยู่บนเรือสำราญก็ตื่นขึ้นมาทีละคน แต่ไม่มีใครรู้เลย ว่ามีหนึ่งชีวิตกำลังจมลงไปในน้ำอย่างช้า ๆ

... ...

ห้าปีต่อมา ที่สนามบิน

หนวนจิ่วเข็นรถเข็นขนสัมภาระ และกำลังเดินออกไปข้างนอก หมิงฮ่าวทำหน้าอย่างจริงจังแล้วพูดว่า “ให้ผมช่วยคุณแม่นะฮะ”

เธอก้มลงมอง และลูบผมที่อ่อนนุ่มของเขา “ลูกชายแม่มีน้ำใจจริง ๆ !”

“แล้วหนูล่ะคะ?” หมิงเจาลูกสาวของเธอซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็นขนสัมภาระโผล่หน้าออกมา ดวงตาเป็นประกายนั่นทำให้เธอดูน่ารักมาก

“เธอเหรอ เธอก็มีน้ำใจที่ช่วยเพิ่มภาระให้พวกเราไง” หมิงฮ่าวพูดเหน็บแนม

หมิงเจายืดตัวขึ้นแล้วมองไปที่พี่ชายของเธอ

หนวนจิ่วหัวเราะคิกคักขณะดูลูก ๆ ของเธอโต้ตอบกัน และดวงตาของเธอนั้นก็เต็มไปด้วยความเอ็นดู

ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของเธอก็สั่น หลังจากที่หนวนจิ่วเหลือบมองข้อความ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็เลือนหายไป

ข้อความนั้นมาจากจี้หมิงซวี่ “โทรหาผมถ้าคุณมาถึง ผมเตรียมพี่เลี้ยง และรถให้คุณแล้ว” เธออ่านข้อความดังกล่าว

ขณะที่ตาของเธอกำลังจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ หนวนจิ่วก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความเป็นสุภาพบุรุษของชายคนนั้นขึ้นมา

เธอลังเลว่าจะโทรหาหมิงซวี่ดีไหม

ขณะที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิด เธอไม่ทันได้สังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูก ๆ ของเธอ

หมิงเจาถือของเล่นชิ้นโปรดของเธอไว้ในมือ มันเป็นหมีคริสตัลทรงกลม และเธอก็กำลังเล่นกับมันอย่างมีความสุข

ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีคนเดินผ่าน และปัดมือของหมิงเจาจนทำให้หมีตกลงบนพื้น ในสนามบินคราคร่ำไปด้วยผู้คน ดังนั้นเมื่อหมีน้อยน่าสงสารตกลงมา มันจึงโดนเตะไปรอบ ๆ

“หมีของหนู!” หมิงเจาร้องเสียงดัง

“หมิงเจา เดี๋ยวก่อน!” หมิงฮ่าวตะโกน

หมิงเจาวิ่งไล่ตามหมีของเธอ โดยมีหมิงฮ่าววิ่งไล่ตามเธอไปอีกคน

ในไม่ช้าหมีก็กลิ้งจนไปหยุดอยู่ที่เท้าของชายคนหนึ่ง

“จับได้สักที!”

หมิงเจาหยิบหมีขึ้นมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะเงยหน้ามอง

ผู้ชายตัวสูงและรูปร่างดีซึ่งอยู่ตรงหน้าเธอ เขาสวมชุดสูทสีดำทั้งตัว ใบหน้าของเขาดูดีน่ามอง และมีดวงตาที่ลึกล้ำ การปรากฏตัวของเขาทำให้ผู้ที่เดินผ่านไปผ่านมานั้นไม่กล้าเข้าใกล้เขา แต่ในทางกลับกันเขากลับเป็นที่ดึงดูดของหมิงเจา

ชายคนนั้นก้มลงมองสบตากับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ดวงตาของพวกเขาดูคล้ายคลึงกันมาก

แววตาของหมิงเจาทอแสงเป็นประกายก่อนที่เธอจะใช้แขนโอบรอบต้นขาของชายคนนั้นไว้

“คุณพ่อ!” เธอร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 จมลงไปในทะเล2 บทที่ 2 พบกันอีกครั้ง3 บทที่ 3 คนดี4 บทที่ 4 ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย5 บทที่ 5 ผู้ชายขายตัว6 บทที่ 6 เธอจะไม่ไปไหนทั้งนั้น7 บทที่ 7 ผู้หญิงที่พูดจากลับกลอก8 บทที่ 8 ทักษะด้านการแสดงที่ยอดเยี่ยม9 บทที่ 9 แหวนอันล้ำค่า10 บทที่ 10 บทลงโทษ11 บทที่ 11 หน้าอกอันแข็งแกร่งของคุณมู่12 บทที่ 12 โดนคนเลวไล่ล่า13 บทที่ 13 เด็กคนนี้ดูคุ้น ๆ14 บทที่ 14 เขาเป็นผู้ชายตัวอย่างนั้นเหรอ?15 บทที่ 15 อุบัติเหตุเล็ก ๆ16 บทที่ 16 คุณไม่คู่ควรที่จะเป็นลุงของผม17 บทที่ 17 เธอเคยได้รับการปฏิบัติอย่างดีบ้างไหม?18 บทที่ 18 ปกป้องเขาอย่างไม่ลังเล19 บทที่ 19 ชายขายบริการที่แข็งแกร่งที่สุด20 บทที่ 20 เจอพ่ออีกครั้ง21 บทที่ 21 ลุงปีศาจ22 บทที่ 22 ฝันถึงเรื่องอย่างว่า23 บทที่ 23 คุณกำลังมองอะไร?24 บทที่ 24 ความสนิทสนมในที่สาธารณะ25 บทที่ 25 ไล่ออก26 บทที่ 26 ให้ผมช่วยปรนเปรอความต้องการของคุณนะครับ27 บทที่ 27 พรวันเกิด28 บทที่ 28 ฝันไปเถอะ29 บทที่ 29 ผมว่าผมเคยเห็นแหวนนั่นมาก่อน30 บทที่ 30 คุณมู่ผู้โหดเหี้ยม31 บทที่ 31 การลอบฆ่า32 บทที่ 32 อันตรายเป็นเหมือนเงาตามตัว33 บทที่ 33 ขโมยของของคนอื่น34 บทที่ 34 เขาเองก็มีแผลเป็นด้วยเหรอ?35 บทที่ 35 ไปงานปาร์ตี้36 บทที่ 36 การหาเงินมันไม่ง่ายเลย37 บทที่ 37 ไม้กันหมา38 บทที่ 38 รักแท้39 บทที่ 39 จูบที่ไม่คาดฝัน40 บทที่ 40 ความเย็นยะเยือกและความร้อนที่รุนแรง41 บทที่ 41 ค่ำคืนนั้น42 บทที่ 42 แสดงความรับผิดชอบต่อเธอ43 บทที่ 43 การดูแลพิเศษสำหรับผู้ชายขายตัวที่ดีที่สุด44 บทที่ 44 ไอ้ประธานบริษัทสารเลวนั่น45 บทที่ 45 หลานสะใภ้46 บทที่ 46 คนขี้เหนียว47 บทที่ 47 โวยวายในโรงเรียนอนุบาล48 บทที่ 48 ทรงอำนาจ49 บทที่ 49 พาเธอกลับมาทำงาน50 บทที่ 50 คุณเอาเปรียบผม51 บทที่ 51 แหวนวงนั้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง52 บทที่ 52 ข้อตกลง53 บทที่ 53 ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?54 บทที่ 54 คุณลูกค้ารายใหญ่55 บทที่ 55 ไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริง ๆ56 บทที่ 56 เพชรชมพูอาร์ไกล์57 บทที่ 57 คุณอย่ามัดผมจะดีกว่า58 บทที่ 58 น่าน่ากลับมาแล้ว59 บทที่ 59 เธอไม่จำเป็นต้องโกหกฉัน60 บทที่ 60 จ่ายเพิ่มเติม61 บทที่ 61 ทำไมคุณถึงต้องโกรธขนาดนั้น?62 บทที่ 62 เป็นของของแม่เขา63 บทที่ 63 แหวนมันเคยอยู่ที่มือของเธอ64 บทที่ 64 กาแฟสองแก้ว65 บทที่ 65 ค่าบริการ66 บทที่ 66 เรื่องบังเอิญ67 บทที่ 67 กับดัก68 บทที่ 68 ความหึงหวง69 บทที่ 69 ได้รับบาดเจ็บ70 บทที่ 70 ความกังวลของเธอ71 บทที่ 71 ผู้หญิงที่มีค่าสำหรับเขา72 บทที่ 72 ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน73 บทที่ 73 ฉันเชื่อว่าคุณจะมา74 บทที่ 74 ติดอยู่ในนั้น75 บทที่ 75 คุณกลัวผมเหรอ?76 บทที่ 76 ลงโทษเธอด้วยการจูบ77 บทที่ 77 โอกาสในการแก้แค้นของเธอ78 บทที่ 78 เส้าเหิงอยู่ในกำมือเธอ79 บทที่ 79 การเจรจาต่อรอง80 บทที่ 80 เชื่อใจโดยไม่มีข้อแม้81 บทที่ 81 เอาเวลาไปใส่ใจกับเรื่องของตัวเองเถอะ82 บทที่ 82 ฉันรู้ดีว่าฉันหน้าตาดี83 บทที่ 83 มีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับลูกสุนัขตัวนั้น84 บทที่ 84 การได้กลับมาเจอกันของเราเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้85 บทที่ 85 คุณสนิทกับคุณมู่เหรอ?86 บทที่ 86 มีเพียงสองตัวเลือก87 บทที่ 87 คุณชอบหนวนจิ่วเหรอ?88 บทที่ 88 เส้าเหิงกำลังทำให้เขาลำบาก89 บทที่ 89 ยวี่ฟูหญิงสาวผู้เย่อหยิ่ง90 บทที่ 90 สองแม่ลูก91 บทที่ 91 พ่อแม่เสียชีวิตไปก่อนวัยอันควร92 บทที่ 92 ความเสน่หาที่เขามีต่อเธอ93 บทที่ 93 ความร่วมมือระหว่างครอบครัวตระกูลจี้สิ้นสุดลงแล้ว94 บทที่ 94 ฉากจูบบนถนน95 บทที่ 95 ผมหงุดหงิดเพราะผู้หญิงโง่ · ๆ · คนหนึ่ง96 บทที่ 96 เส้าเหิงถูกเข้าใจผิด97 บทที่ 97 พ่อของลูก98 บทที่ 98 อดีตของน่าน่า99 บทที่ 99 หวันหวั่นเป็นอะไรไป100 บทที่ 100 ฉันกำลังมีความรัก